O Κλόουν 

Ακροβατώ στην τεθλασμένη γραμμή της σκέψης μου.

Κουνώ κυκλικά τα χέρια, ανάποδα στη φορά της διεύθυνσης,

γέρνοντας πότε δεξιά, πότε αριστερά,

πότε πάνω απ τα κεφάλια σας.

Ο φόβος είναι τεντωμένο σχοινί, δύο τρεις δεκάδες εκατοστά κάτω από το παρών,

βουλιάζει τα βήματά μου στην τρομακτική ασυνέπεια της σιγουριάς.

Με την άκρη των δακτύλων μαντεύω την πορεία,

καθώς τα μάτια κλειστά και τρομαγμένα

κλείνουν στο σκοτάδι τον βομβαρδισμό του φωτός.

Εχθρός με την μέρα,

βαστώ στα χέρια τις ντροπές του αέρα, που με πόση λαχτάρα συμμάζεψα.