ΑΡΝΗΣΗ

Σήκωσε τους ώμους χωρίς δισταγμό
χάθηκε κάτω από τη πέτσα του
αρνήθηκε τη γνώση για ένα όμορφο
                                 πιάτο φαγητό.
Αρνήθηκε τη ζωή του για μια άλλη ζωή
έδωσε τη ψυχή του για ένα παιχνίδι,
ένωσε τα χέρια του κι έκλεισε μέσα το
                                                 άπιαστο.
Ακούμπησε πάνω στα πόδια του
αναστενάζωντας
στις μέρες που 'χασε
χωρίς ντροπή κι ένα μεγάλο δάκρυ
και το μίσος που 'χτισε τόσο καιρό.

Το έκανε φυλαχτό χρυσό,
                              να γυαλίζει, να στραβώνει
                              να ξεγελά,
αρνήθηκε τη φύση
αρνήθηκε το χορτάρι που μεγαλώνει
αρνήθηκε το άπειρο.

Πεπερασμένο το μυαλό στο σύμπαν.

Απιστία

Κρυμμένος πίσω από στήθια
εξαντλώ την ενέργεια
ενός κόσμου
εξαρτημένος από ιδρώτες
που μυρίζουν παρακμή.

Παλιές δόξες ,
μοιράζω την αφή
στο αγνό και στο άγριο
μιας μικρής ανώμαλης στιγμής
αναλαμβάνω διεκπαιρεώσεις,
χαμογελώ
σε δέρματα σκληρά και άνοστα,
αφήνω το ψέμα να κυριαρχεί
σε μια στροφή του χώρου,
σαν άγαλμα φτιαγμένο 
με κάθε λεπτομέρεια
αληθινό κόσμημα για τις μέρες σας. 

Αληθινό είναι αυτό που ζει.