Απόηχος

Κάθε νύχτα

σωρός μαζεύονται οι πρόσφυγες σκέψεις.

Τολμώ να γυρίσω στη μέση

κάθε στιγμής που συγκεντρώνει 

μια στάλα αγάπης.

Γκρεμίζω τους τοίχους στο σπίτι

στη μεριά του ανέμου,

ότι είναι αληθινό χρειάζεται 

το ανήθικο να αποδείξει.

Πως βιάστηκες να γεννηθείς

και τώρα η φύση επαληθεύει την πορεία,

δέξου τον θάνατο

δώρο παγκόσμιο,

σεβαστό,

και παγερό

στο πέρασμα της λύπης.