Πορεία

Αρνούμαι να ονειρευτώ
και να γυρίσω εκεί που ορίζεις
τρισάθλια μοίρα.

Αναπνέω τη πίκρα και την οργή
και το θυμό,
αέναη τροφή των προγόνων.
Πως να μοιράσω την ανείπωτη
βαθυστόχαστη ομορφιά της ψυχής μου
πάνω στη σήψη σου.

Μικρέ μου στρατιώτη
σκύψε
κι αγνάντεψε τον ορίζοντα.
Αυτό το μικρό παράθυρο
στο φωταγωγό
που χαλάει την αρμονία της θητείας σου.

Ν'ακούς το σβήσιμο του ιδρώτα
χωρίς να φοβάσαι.
Κι όσο το σφίξιμο της καρδιάς
δυναμώνει
να μου σφίγγεις το χέρι.
Στο μεταίχμιο μιας πορείας
που τόσο περήφανα χάραξε
ο αναστεναγμός μου
αρνούμαι να σιγουρέψω τη νίκη μου.